Que divertidos eran aqueles romanos!

Parece mentira que aos mozos de hoxe en día os siga enganchando o teatro grecolatino. Pero, o certo é que cando comezamos a ler en grupo a comedia de Agustín Magán baseada nas obras de Plauto, pasámonolo tan ben que decidimos continuar a lectura durante tres días consecutivos, pois a ninguén lle apetecía esperar toda unha semana para coñecer o desenlace.

Oxalá puidésedes ver a Héctor interpretando ao vello verde de Lisídamo, perseguindo polo aula a Luz, a nosa bela Selenia, para beliscala (iso si, sen soltar nunca o libro das mans). Ou a Ana, que se tomou tan en serio o seu papel de Cleóstrata, a enérxica esposa de Lisídamo, que de cando en vez lle soltaba unha cotenada a Héctor.

A experiencia coas pezas teatrais (xa van dúas este ano) foi, pois, outra vez estupenda. Tanto, que os rapaces se preguntan se poderían convencer á profe Marisa para que Farsa plautina fose a obra escollida por TeatrodoBarro para representar en público o próximo curso. Se o conseguen, asegurámosvos que Paseniño estará alí para contárvolo.

Tamén nós estamos de loito

"Murió Mario Benedetti en Montevideo y el planeta se hizo pequeño para albergar la emoción de las personas".

José Saramago (19/05/2009)

En efecto. A morte de Mario Benedetti, aínda que esperada, encheunos a todos dunha profunda tristeza.

Do mesmo xeito que o resto do mundo, tamén desde Paseniño quixemos render unha pequena homenaxe a este marabilloso escritor. Por iso, aprazamos por un día o comezo da obra Farsa plautina e dedicamos a sesión de onte a ler algúns dos seus poemas e a escoitar outros na voz do propio autor e na do seu amigo Serrat.

Lede, escoitade..., porque é posible que xa nunca ninguén sexa capaz de escribir versos tan fermosos e tan sentidos como os de don Mario.

DEFENSA DE LA ALEGRÍA

Defender la alegría como una trinchera,
defenderla del escándalo y la rutina,
de la miseria y los miserables,
de las ausencias transitorias
y las definitivas.

Defender la alegría como un principio,
defenderla del pasmo y las pesadillas,
de los neutrales y de los neutrones,
de las dulces infamias
y los graves diagnósticos.

Defender la alegría como una bandera,
defenderla del rayo y la melancolía,
de los ingenuos y de los canallas,
de la retórica y los paros cardiacos,
de las endemias y las academias.

Defender la alegría como un destino,
defenderla del fuego y de los bomberos,
de los suicidas y los homicidas,
de las vacaciones y del agobio,
de la obligación de estar alegres.

Defender la alegría como una certeza,
defenderla del óxido y de la roña,
de la famosa pátina del tiempo,
del relente y del oportunismo,
de los proxenetas de la risa.

Defender la alegría como un derecho,
defenderla de dios y del invierno,
de las mayúsculas y de la muerte,
de los apellidos y las lástimas,
del azar
y también de la alegría.

O teatro é un vicio

Vendo o interese que os nosos mozos puñan en ler L'avare (a pesar de estar escrita nunha lingua estranxeira), decidimos probar novamente sorte con outra peza teatral.

Como a comedia sempre adoita funcionar ben e a estas alturas do curso non era cuestión "fincar o dente" a unha obra moi extensa, optamos por arriscarnos con Farsa plautina, de Agustín Magán, xa que tiñamos boas referencias sobre a mesma: é divertida, un pouco "picante" e lese rapidamente (tres calidades que encantan aos adolescentes).

Pero, aínda que a historia se entende perfectamente, quixemos dedicar a primeira sesión a falar sobre como eran as comedias no teatro grecolatino e, en particular, sobre as escritas por Plauto, pois nelas está baseada esta farsa.

O grupo viulle tan "boa pinta" ao libro, que pediu adiantar a próxima reunión, polo que empezaremos a lectura o luns 18 de maio. Xa vos contaremos...

Os nosos alumnos atrévense con todo!

Vaia se se atreven! Porque hai que ser moi "valente" para facer teatro en francés diante dun público exclusivamente francés.

En realidade, o que sucedeu é que os alumnos de intercambio de Charleville pasaron a mañá no Instituto, vendo como son "as típicas clases españolas", e atopáronse con que uns cantos rapaces (os nosos paseniños) os levaron á Biblioteca e ofrecéronlles unha pequena representación dalgunhas escenas de L'avare.

Ben, ben, non o fixeron, pero rimos a rabiar!

Entre os nervios e as dificultades do idioma, o certo é que se atoaron algunha vez. Afortunadamente, os nosos visitantes son tremendamente comprensivos, xa que non só lles aplaudiron, senón que, ademais, aceptaron a invitación para lernos parte do texto "avec sentiment" e, sobre todo, nun perfecto francés.

Foi unha experiencia moi divertida e realmente enriquecedora. Pero, que impresión credes que se levaron do noso Club?

En français, s'il vous plaît

Os integrantes do noso Club levaban xa algún tempo pedindo ler unha obra teatral. Por iso, tras a grata experiencia do pasado curso coa lectura dramatizada de contos infantís en francés, solicitamos novamente a colaboración de Leo (a nosa profesora francófona), para intentar organizar con eles unha actividade semellante, pera á vez distinta.

O texto elixido foi L'avare, sinxela adaptación da famosa comedia de Molière que ninguén coñecía (a propósito: lembrades os "carrozas" aqueles marabillosos Estudo 1, grazas aos cales viamos de nenos na tele as representacións dos grandes clásicos?).

Como sempre sucede cos libros en lingua estranxeira, ao principio custoulles un pouco coller o fío argumental da historia. Con todo, grazas ao estupendo traballo desenvolvido por Leo, parece que todo comeza a ir vento en popa.

Ademais, o feito de que dende o pasado día 4 de maio nos estean a visitar os alumnos de intercambio da cidade irmá de Charleville, contribuíu a que os rapaces poñan, se cabe, máis empeño en superar as dificultades iniciais.

Non queremos revelar ningún segredo, pero é probable que Paseniño queira sorprender dalgún xeito aos nosos amigos franceses, pois levan unha semana completa reuníndose durante todos os recreos. Vaia afección, eh?